دود مهمترین عامل خطرآفرین در حریقها بهحساب میآید.
در صورت عدم مدیریت و کنترل دود، دودها و گازهای سمی بعد از حریق از طریق پلکانها، نورگیرها، چاههای آسانسور و کانالهای تأسیساتی بهسرعت در کل بدنه ساختمان منتشر میشوند.
دودها با مقادیر مختلفی از گرد، الیاف، غبار، گاز و بخار که تابع درجه تکامل حریق است، همراه هستند.
میزان کیفیت هوای موجود در ساختمان در کیفیت و کمیت دود تولیدشده از حریق بسیار مهم است.
در مکانهایی که هوا محدود باشد سوختن بهطور کامل صورت نگرفته و دود بسیاری همراه با مواد سمی خطرناک تولید میگردد.
این دود اثرات فیزیولوژیکی مخربی بر بدن افراد گیر افتاده در آتش داشته و سرعت مرگومیر را در همان ساعات اولیه بسیار بالا میبرد همچنین مشکلات بسیاری ازجمله نبود دید کافی برای گریز و پایین آوردن سرعت عملیات نجات و امدادرسانی را نیز در پی دارد.
با وجود نصب سیستمهای اعلام و اطفاء حریق در اکثر ساختمانها باید بدانیم که مسمومیت افراد و خفگی براثر دود بسیار بیشتر از سوختگی است، لذا نیاز به سیستمهای کنترل و تخلیه دود در ساختمانها مخصوصاً هتلها – مراکز خرید – بیمارستانها – ساختمانهای بلندمرتبه و….. بسیار ضروری است.
سیستم مدیریت و تخلیه دود برای ساختمانها ، ترکیبی از تشخیص دود توسط دتکتورهای اعلام حریق و کنترل تعداد معینی از فنها در قالب یک طرح منسجم، میباشد.